nahirapan akong hanapin ito sa lahat ng hard disk kong bakit ba kasi sinda pa uso ang USB noong unang panahon. at alam kong alam mo na sa lahat ng friend ko ikaw ang aking pinaka favorite. at kong bakit ba kasi sa dinami dami ng deadline ko ngayon ay bigla lang kitang naalala at nami miss na kita at demoralized ako dahil na mimiss na kita. (dahil sa isang scene sa tv at kakapanood ng tv adik kasi) at saka bakit masama bang ma miss ka? mag ingat ka na nga lang parati. nga pala ate elay di ako natatakot na i pa block mo for life sa google dahil sa pag post nito.
ito yong pinaka unang picture talaga na dapat ay ilalagay ko sa front pero mas nahirapan akong mag retrieve nito dahil sa pagkakaalam ko o kong natatandaan ko pa at di ako nagkakamali 10 years na ito sa mga hard disk. i spent the whole night looking for this and before i hit another day luckily i found it and today is exactly 10 years after i received this in my email. i still have that email posted below. this reminds me of my teenage life the very first time we ever had internet connection at home with a tube monitor on a 256kbps internet speed with 40G harddisk and the only way to save file is by a floppy disk. (imagine how jurassic and how slow the internet was).
walang pageedit na naganap dito |
My point here is that no matter how far we are, no matter
how many years, no matter how mad you are remember that I am always here for
you. As I have said it you’re my favorite and will always be. I will always
treasure the kindness and the sisterly love you gave me and my brother. Idol ka
namin kasi. Akala mo lang na nakakalimutan kita pero akala mo lang yon dahil ako akala ko lang din.
No comments:
Post a Comment